Elk afscheid is het begin van iets nieuws.

Afgelopen twee weken is er weer een hoop gebeurd.

Dinsdag 9 april kwam de nieuwe auto van Litha en Taufan aan in de haven van Ambon. ’s Ochtends kwamen wij er achter dat zowel Litha als Taufan niet beschikken over een rijbewijs. Wat dus maakte dat Marija of ik de auto moesten gaan ophalen, en deze ook maar gelijk moesten gaan besturen. Zoals in de meeste ontwikkelingslanden is het verkeer niet echt bepaald zoals dat van Nederland. Dus dat was een hele uitdaging opzich. Ik ben mijn rijbewijs in Nederland vergeten, en durfde het risico niet aan om te gaan rijden zonder rijbewijs. Dus Marija heeft deze uitdaging geaccepteerd. En samen met Litha en Joel zijn we de auto gaan ophalen. En hebben hem veilig weer terug thuis gebracht.

We hebben de afgelopen twee weken ook regelmatig met zijn tweeën in de auto gezetten. Het verbaast ons dat Litha en Taufan zo veel vertrouwen in ons hebben, dat wij zelf opstap mogen met de auto. En dat terwijl ze ons nu ongeveer zes weken kennen. In Nederland zouden we dat nooit toelaten. Maar wij zullen als Nederlanders ook niet zo snel een auto kopen voordat we een rijbewijs hebben.

Hier op Ambon beginnen we nu ook mensen van onze eigen leeftijd te kennen. Erg leuk, zo trekken we met de jongens op de onderstaande foto regelmatig op. Dan gaan we ergens wat drinken en uno spelen of een ander kaart spel! Het belangrijkste is we hebben veel lol. Dat maakt de dagen hier op Ambon nog korter dan ze al zijn. 

Tot mijn grote schrik wilde mijn telefoon het een dag later niet meer doen. 's Nachts was deze uitgevallen vanwege een lege batterij, en 's ochtends wilde hij niet meer aan. Gelukkig werd er (op zijn Ambonees) snel gehandeld, er werd een hard reset uitgevoerd. 's Avonds kon ik gelukkig toch weer gewoon appen. Toch maar eens nadenken over een nieuwe telefoon, aangezien deze hier een stuk goedkoper zijn....

De zoon van Litha en Taufan is op vrijdag 12 april 2019 geboren in het ziekenhuis van Ambon. Zijn naam is Jevan Jay. Afgelopen dinsdag zijn ze naar huis gemogen. En zowel Litha als Jevan zijn in goede gezondheid. Grote broer Joel is helemaal door het dolle heen, hij wilt ook niet meer naar school. Want ja dan moet hij zijn kleine broertje achter laten. Heel lief om te zien hoeveel Joel nu al van de kleine Jevan houdt.

Donderdag 18 april was dan eindelijk de dag aangebroken dat de ouders van Marija ons kwamen opzoeken in Ambon. Samen met tante Yulia, een tante van Marija die dicht bij ons in Suli woont, hebben wij ze van het vliegveld opgehaald. En natuurlijk reed Marija. Niet alleen haar ouders waren er, maar ook haar oma, tante en de vriend van haar tante. Wat een gezelligheid allemaal, en we kunnen eindelijk weer eens Nederlands praten. In het vliegtuig waren zij er achter gekomen dat er nog een gezin uit Nederland op vakantie ging op Ambon. Nu is dat niet zo heel bijzonder, omdat de toeristen die hier komen of Nederlanders zijn, of Duitsers of Engelse zijn. Deze mensen kwamen om precies te zijn uit Middelburg. Toeval bestaat niet toch?!?

Ik ben inmiddels verhuisd naar ons tweede project, en Marija gaat twee weken met haar ouders op vakantie. Gelukkig zijn ze veel hier op Ambon, waardoor ik ook dagen met hun zal doorbrengen. Mijn tweede stage begint aanstaande dinsdag en ik ben onwijs benieuwd wat dit project mij allemaal weer voor een nieuwe inzichten gaat brengen. Dat het heftig gaat worden staat vast. Voor de mensen die niet weten wat het tweede project inhoudt hier een korte uitleg;

Het tweede project zal bij Rumah Aman Gasira zijn. Dit is een opvanghuis voor meisjes en vrouwen die seksueel misbruikt worden. Helaas is dit op Ambon, en omliggende eilanden, nog een erg actueel onderwerp. Samen met Marija zullen wij ook een onderzoek gaan uitvoeren. Hierin zullen we gaan kijken naar de verschillen in hulpverlening tussen Nederland en Ambon. Toen wij nog in Nederland waren hebben wij theoretisch onderzoek gedaan naar de hulpverlening zoals deze in Nederland is geregeld. Hier op Ambon gaan we praktische ervaringen opdoen, interviews houden en observaties uitvoeren. Ik ben heel benieuwd welke impacten dit gaat hebben op mijn toekomstig professioneel handelen. 

Zo genoeg over school. De kamer waar ik in slaap is schoon en ziet er netjes uit. Het voelt wel gelijk heel anders, dat komt doordat wij in Suli bij mensen thuis woonde. Hier in Kudamati ben ik in een guesthouse, het verschil is erg groot. Er is veel meer privacy, wat fijn is maar ik vond het ook wel leuk om door Litha mee genomen te worden naar leuke plekjes. Gelukkig mag ik altijd appen en woont iedereen hier redelijk dichtbij elkaar. 

Ik ga er voor deze keer maar weer eens mee stoppen. Tot de volgende keer maar weer!!