De eerste week op Ambon

Hallo lieve lezers, 

We hebben de eerste week in Ambon er alweer opzitten, wat vliegt de tijd toch. Ik denk dat die 3 maanden stage er zo opzitten. Toen ik nog thuis was werd ik veel gewaarschuwd voor de cultuurshock die ik zou krijgen wanneer ik aankwam op het vliegveld in Ambon, maar eerlijk gezegd heb ik daar weinig last van gehad. Wat een mooi land is Indonesië toch en wat een onwijs warme inwoners heeft het land. Elke minuut geniet ik van alle indrukken om me heen, behalve dan dat er 's ochtends rond 5.00 uur muziek wordt gedraaid die op volume standje oren-kapot staat. Rekening houden met andere bewoners van de kampong is hier nog niet echt een norm merk ik. 

Natuurlijk zijn er wel wat kleine obstakels. Zo moeten we wennen aan het feit dat iedereen hier minimaal een half uur later aankomt dan de afgesproken tijd. Eén van de vele voorbeelden; Onze stage zou om 10 uur beginnen, maar toen wij met ons goede gedrag en onze westerse gedachten aankwamen was er natuurlijk nog helemaal niemand. 

Daarnaast worden we ook veel aangekeken en wordt er zelfs gevraagd of wij op de foto willen. Dit laatste komt vooral door de blanke huid, dat is hier heel bijzonder. Veel toeristen komen hier op Ambon niet, en de bewoners van Ambon vinden het daarom erg leuk als er dan eens een blank iemand voorbij komt. Zoals een oudere man op het strand vertelde, zij zelf hebben geen genoeg geld om naar het rijke westerse te vliegen. Als er dan blanke mensen voorbij lopen moeten ze het er van nemen, en een foto maken als bewijs voor de familie.

We hebben al heel wat mensen ontmoet die ons meenemen naar mooie plekken op Ambon en ook de gebruiken en tradities leren. We moeten de lokale lekkernijen proberen en deze worden dan uitgebreid op facebook gezet (fijn ook met onze charmante gezichten op sommige foto's). Zo hebben we Duriam geprobeerd (zoals gezegd in mijn vorige blog) en zijn we een dag achter op twee scooters over het eiland gereden, dit was erg leuk want zo krijg je een echte indruk van het eiland. Je ruikt de geur, voelt de zon op je huid branden, je ziet de kippen, koeien, honden, katten en geiten voor je op straat oversteken en je hoort de kinderen gillend achter elkaar aanrennen. Wat ik ook erg bijzonder vind is dat er op Ambon geen 'gevaarlijke' wilde dieren leven zoals, apen of zo iets dergelijks. Er zijn enkel slangen en spinnen, ow ja en een hele hoop zwerfhondjes (wees gerust mam, ik zal er geen mee naar huis nemen). 

Naast al onze avonturen op Ambon zijn we deze week ook begonnen met onze stage. Het was een beetje anders dan we vooraf hadden bedacht. Wij waren in de veronderstelling dat we met mensen met een beperking gingen werken. Maar deze week hebben we niet echt 'cliënten' gezien. De doelgroep waarmee gewerkt wordt zijn meer laag- / niet-opgeleide mensen. Deze mensen wordt doormiddel van workshops een vak geleerd, als zij dit vak goed onder de knie hebben kunnen ze met dit vak hun toekomstige geld gaan verdienen. Na overleg is besloten dat wij de workshops koken en kleding maken gaan volgen. Gelukkig doen we bij dit project geen onderzoek, anders was het hele project in het water gevallen. We gaan wel observeren en we hopen er achter te komen hoe de deelnemers uiteindelijk geld zullen gaan verdienen. 

Alles bij elkaar blijft dit land met steeds weer verbazen, maar zoals een collega al tegen me zei: 'Je gaat ook wel verliefd worden denk ik op Azië!!!' Ik moet haar daar (nu al) gelijk in geven. Ik ben erg benieuwd wat dit land ons nog meer voor moois gaat brengen. 

Lieve groet en tot de volgende blog!